Kayı İnşaat ve Sanayi Ticaret Anonim Şirketi sahibi Coşkun Yılmaz’ın, Cezayir’de bünyesinde farklı şantiyelerde çalıştırdığı yaklaşık 300 işçinin maaşlarını Aralık 2018’den beri ödemiyor. Maaşlarını alamayan işçiler, çok zor günler geçiriyor. İnşaat Emekçileri Sendikası’na (İnşaat Sen) bağlı Kayı İnşaat İşçileri aylardır haklarını almak için mücadele ediyor. İşçiler en son 12 Ocak’ta şirket sahibi Coşkun Yılmaz’ın ofisinin bulunduğu Levent’te bulunan Yapı Kredi Plaza önünde direnişe başladı.
CUMHURBAŞKANI DUYMADI
Hak mücadelesi için Mersin’den gelip direnişe katılan işçilerden Abdulsamet Keten, şirket için Cezayir’de yaklaşık 8 yıl çalıştığını ve 15 aylık maaşının ödenmediğini söyledi. Keten, 2018 yılı Aralık ayından itibaren maaşlarının ödenmemeye başlandığını belirterek, bu tarihten sonra yalnızca bir defa 500 dolar avans ve mutfak masrafları için ödeme aldıklarını ifade etti. Maaşlarının ödenmemesi üzerine 28 Kasım 2019’da 72 gün süren bir grev gerçekleştirdiklerini ancak hiçbir adımın atılmadığını dile getiren Keten, “Coşkun Yılmaz’ın avukatı geldi ve maaşlarımızın 10 taksit şeklinde Şubat 2020 tarihinden itibaren yatırılacağına dair bir sözleşme imzalattı. Ama halen tek kuruş dahi yatırılmadı. Bu süre içerisinde çok vaatler verildi, çok sözler verildi fakat hiçbiri tutulmadı. Biz de direnmeye başladık. Gördüğünüz gibi İstanbul’un en zengin bölgelerinden birinde direniyoruz. Tüm İstanbul sesimizi duydu fakat hiçbir bakanlık ve Cumhurbaşkanı sesimizi duymadı” diye konuştu.
DAYANACAK GÜCÜ KALMADI
Maaşlarını alamadığı gibi Mersin’de işsiz kaldığı için büyük zorluklarla yüz yüze kaldığını ifade eden Keten, artık dayanacak gücünün kalmadığını söyledi. Biriken fatura ve ev kirasını ödeyemez duruma gelen Keten, “Bu süre içerisinde kiralar birikti, faturalar birikti. Eşten dosttan borç ettik. En son dayanacak gücüm kalmadı gittim yeni evlenen kardeşimin bileziklerini aldım. Param gelince size vereceğim dedim. Fakat şu anda onu da kendimle beraber batırdım. Çünkü ödeyemiyorum. Benimle beraber yandı. 2 haftadır buradayız. Ailelerimiz perişan durumda. Hasta olduğum için ilaç kullanıyorum ama ilaçlarım bitti ve yenisini alamıyorum. Çocuklarımıza bir harçlık veremiyoruz. Bir şey alamıyoruz. Pandemi olmasaydı benim çocuklarım kesinlikle okuldan atılacaktı. Çünkü hiçbir ihtiyaçlarını karşılayamıyorum. Yalnızca hakkımızı istiyoruz” ifadelerini kullandı.
EVİNİ SATTI
Hatay’dan İstanbul’a gelip direnişe katılan işçilerden Saffet Dağlı, Cezayir’de şirkete ait bir şantiyede 4 yıl çalıştığını ve 2020 Ocak ayında da Türkiye’ye döndüğünü ifade etti. Dağlı, 13 aylık maaşının ödenmediğini belirterek, Hatay’a döndükten sonra yeni bir iş de bulamadığını söyledi. İş bulamadığı için günlük işlerde çalıştığını dile getiren Dağlı, Aralık 2018’den beri borçlanarak, ailesinin geçimini sağladığını söyledi. Dağlı, “Evimi satarak borçları kapattım ve kiraya çıktım. Şu anda kira vermekte zorlanıyoruz. Faturalarımız birikti. Önceki gün faturalar birikince evimde doğalgazı kestiler. Elektrik faturalarım birikiyor, su faturalarım birikiyor. Zor durumda olmazsak buralara da gelmezdik. Buraya da borç harç ederek geldik” diye anlattı. Haklarını aramak üzere direndiklerini sözlerine ekleyen Dağlı, “İstanbul’un kalbindeyiz. Halen yetkililer hiçbir somut atmadı. Haktan hukuktan bahsedenler nerede? Adaletin üstünlüğünden bahsedenler nerede? Devlet büyükleri neden hala sesimizi duymuyor. Perişan durumdayız” diye sitem etti.
TEHDİT VE OYALAMA
Dağlı, işveren Coşkun Yılmaz’ın kendilerini oyaladığını belirterek, şunları söyledi: “Çalıştığım hastane binasını bitirdik. Ama Coşkun Yılmaz, farklı bir ihaleden parasını aldığı zaman ödeme yapacağını söyledi. Benim çalıştığım, teslim ettiğim şantiyede zaten sen paranı almışsın. Benim paramı daha niye vermiyorsun da başka şantiyeden bahsediyorsun. Ben seninle sözleşmemi hastane için yapmışım. 13 ay sonra dolar yükseldiği zaman doları sabitlememiz lazım, bu şekilde ödeyemeyeceğim dedi. Ona da eyvallah dedik. 72 gün sonra grev yaptıktan sonra arabulucu gönderdi. Sözleşmeler yaptık. ‘Benim dediğimi yapmazsanız sizin orada ikametlerinizi iptal ederim kaçak duruma düşersiniz. Bu sefer geri dönmeniz için bilet parası bile bulamazsınız’ dedi. Ona da eyvallah dedik. Sadece içerideki alacaklarımızla alakalı anlaşma yapalım dedik. Tazminatlarımızı da istemedik. 10 taksitle ödeme üzerinde anlaştık ancak yine de ödeme yapmadı.”
BORÇ ÇIKMAZI
Adana’dan direnişe katılan isimlerden Serkan İşimtekin’in de 12 aylık maaşı ödenmedi. 3 Mayıs 2017’de gittiği Cezayir’den Ocak 2020’de parasız bir şekilde dönmek zorunda kalan İşimtekin, yaşadığı mağduriyeti şöyle anlattı: “Ev yapmak için aldığım bir arsa vardı. Borçlandığım için arsamı sattım. Hem de değerinin altında, zararına sattım. Şu an bankaya toplam 25 bin TL borcum var. Ödeyemez hale geldim. Banka sürekli arıyor ama ödeyemiyorum. 10 bin lira ev kiram birikti. Nasıl ödeyeyim? Bak cebimde 5 kuruş param yok. 20 lira desen param yok. Adana’ya gideceğim ama gidemiyorum. Cebimde bilet param yok. Şimdi bir çöpüm dahi yok. Adana’da günlük 60 lira yevmiyeye çalışıyorum. Oğlum 15 yaşında, okulu bıraktırdım işe koydum çalışsın diye. Geçimimi sağlayamıyorum. 16 yıldır eşim çalışmıyordu. O da 6 aydır çalışmaya başladı. Çıkmaza girdim artık.”
‘SADAKA DEĞİL HAK İSTİYORUZ’
İşimtekin, sadece talebinde bulunmadıklarını, döktükleri alın terinin karşılını istediklerini belirterek, “Coşkun Yılmaz hakkımızı öde, bu kadar insanı evine gönder artık. Milletvekilleri, bakanlar sesimizi duyun. Duyuyorsunuz biliyorum ama duymak işinize gelmiyor. Niye gelmiyor. İşçi olduğumuz için sesimize ses vermiyorsunuz. Biz maaşlarımız için grev yaptığımız zaman Cumhurbaşkanı Kayı Holdinge plaket ödülü verdi. Cumhurbaşkanı plaket ödülü verebiliyor da alacaklarımız için neden yardımcı olmuyor. Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu alacaklarımız üzerine yapılan görüşmede bin bir türlü vaatler verdi. En kısa sürede paranız ödenecek dedi. Ama maalesef ödeme yapılmadı” şeklinde konuştu. (MA / İdris Sayılğan)
