ADANA – Adana ve Mersin’deki Tekfen Holding’e bağlı Toros Tarım işletmesinin Petrol İş Sendikası ile yaklaşık 10 gün önce başlayan TİS görüşmelerinde anlaşma sağlanamadı. İşçiler, TİS görüşmelerinin olumlu sonuçlanmaması üzerine grev kararı aldı ve 21 mayıstan bu yana grevde.
Petrol-İş Sendikası’nın yürüttüğü görüşmelerde işçiler, 6 aylık dönemlerde ücret artışı talep etti. Ancak işveren yılda bir zam teklifinde ısrarcı olurken, ilk altı ay için yalnızca yüzde 52,5 oranında artış önerdi. Petrol-İş’in talepleri ise zaman içinde yüzde 163’ten yüzde 137,5’e çekilse de masada uzlaşma sağlanamadı. İşçiler bu tablo karşısında grev kararı alarak iş bıraktı. Grev, 21 Mayıs’ta Ceyhan ve Mersin’deki Toros Tarım fabrikalarında devam ediyor.
Evrensel’in aktardığına göre, Petrol-İş Adana Şube Başkanı Bülent Kılıççıoğlu, işverenin son teklifinin 64 bin TL brüt ücret olduğunu, bu rakamın kesintiler sonrası yoksulluk sınırının çok altında kaldığını söyledi. Kılıççıoğlu, “Karşılıklı iyi niyet olsaydı bir noktada buluşabilirdik. Ama bu dönem öyle olmadı. Bu işin çözümü masadır, davetimizi yineliyoruz” dedi.
“Ay sonunu getiremiyoruz, sadece yaşamak istiyoruz”
Grev alanında konuştuğumuz işçilerden Himmet Bayhan, aylık maaşının yaklaşık 35 bin TL olduğunu ve temel ihtiyaçları bile karşılamadığını anlattı. Ek gelir olmadan geçinemediğini ifade eden Bayhan, “Çiftçilikle uğraşıyorum. Annemin emekli maaşı var. Çocuğum üniversitede okuyor, diğeri ilkokulda. Mutfak masrafı, faturalar, yurt parası derken geçinemiyoruz. Pazarın sonuna giderek alışveriş yapıyoruz. Çocuğun yurt parası var, 10-15 bin lira ona gönderiyorum. Faturalara 5 bin gidiyor. Mutfak masrafı pek bir şey almadığımız halde 10 bin lirayı buluyor. İndirimleri bekleyerek, pazarın sonuna giderek geçinebiliyoruz. Bu ücretle geçinmek mümkün değil” dedi.
“Yoksulluk sınırında bir ücret talep ediyoruz”
Sadece insanca yaşamak için mücadele ettiklerini ifade eden Yusuf Bayraktar, “Kazanana kadar bu grev sürecek. Biz hakkımız olanı istiyoruz. Enflasyon nedeniyle alım gücümüz eridi. Açlık sınırında yaşamak istemiyoruz. Biz fazla bir şey istemiyoruz. Sadece hakkımızı…” şeklinde konuştu.
En azından yoksulluk sınırını görmek istediklerini ifade eden Bayraktar, “Bir aileyi geçindirmek o kadar zor ki. Enflasyonun yüksek olması buradaki alım gücümüzü olumsuz etkiledi. Yoksulluk sınırı 80 bin seviyelerinde. Biz fazla bir para istemedik. Sadece hakkımızı istiyoruz” dedi. Grevde birlik beraberliği öğrendiğini dile getiren Bayraktar, “Sonuna kadar savaşacağımız bir dava var. Ne kadar sürer bilmiyoruz ama sonuna kadar davamızın arkasındayız” dedi.
“İnsanca yaşamaya yetecek ücret istiyoruz”
Toros Tarım’da 2013’ten bu yana laboratuvarda çalışan Caner Çınar, hem işyerine olan aidiyetini hem de mücadele kararlılığını şu sözlerle anlattı, “Babamdan bayrağı devraldım. Burada yıllardır bir örgütlülük var. Onlardan buradan helal ekmek götürmeyi öğrendim. Kimya mühendisiyim, başka yerlerde çalışabilirdim ama burayı terk edemem. Bu ücretle 2,5 yıl geçinmem isteniyor. Bayram geliyor ama biz hala 2024 maaşı alıyoruz. Burada greve çıkmamızın sebebi insanca, adil bir şekilde yaşamaya yetecek bir ücret almak. En azından çocuğum harçlık istediğinde bunu karşılayabileyim. İnanın bunu karşılayamıyorum. Bu yüzden bu grevden vazgeçmeyiz” dedi.
Çınar, ağır iş koşullarında çalışanların vasıfsız gibi görülmesine de tepki göstererek, “Burası ağır iş sektörü. Biz bakımcıyız, teknikeriz. 2-3 asgari ücret istiyoruz. Vergi dilimi zaten kazancımızı eritiyor. Ya vergi düzenlemesini bir noktaya getirsinler ya da güzel bir ücret versinler” dedi.
“Zenginlik bizden, sefalet de mi bizden olsun?”
Hatay Dörtyol’da yaşayan ve Toros Tarım’da 18 yıldır çalışan Emrah Yorgun, bu grevde yer alan yüzlerce işçiden biri. Aynı zamanda bir depremzede olan Yorgun, yaşadıkları ekonomik zorlukları şu sözlerle dile getiriyor, “Hatay Dörtyol’da ikamet ediyorum. 18 yıldır çalışıyorum. 22-23 yaşlarında işe başladım. Kayınbabam burada çalışıyordu. Ben demir çelikteydim, ‘gel burada çalış’ dedi. O günden beri buradayım. Geçen yıl sözleşmemiz iyi geçti ama bu yıl İstanbul’da yapılan görüşmelerde her defasında biz daha çok yaklaştık, onlar geri adım atmadı. Şimdi yüzde 52,5’le kapatmak istiyorlar.”
Güzel bir hayat beklediklerini dile getiren Yorgun, “Evim kira, çocuklar okuyor. 30 bin liraya çalıştıracaksan ne için geleceğiz ki buraya? Üretimi biz yapıyoruz ama zengin olan onlar. Kredi kartı borcum 200 bin liraya çıktı. Kurbanlık aldım 30 bin liraya, ama kesecek durumda değilim; geri satacağım. Çünkü maaşım ona gidiyor.”
Emeklilerden destek: “Eskiden ücretlerimiz bugünkünden kat kat iyiydi”
Toros Tarım’dan emekli olanlar da greve destek ziyaretlerinde bulunuyor. Necdet Cildan da grevdeki genç işçilere ziyarette bulunan eski işçilerden. Geçmişteki sendikal güç ve ücret seviyeleriyle bugünü kıyaslayan Cildan, “O zaman aldığımız maaşları bugünküyle kıyaslamak için üçle çarpmak gerekir. Ama şimdi ücretler asgari ücretin biraz üstünde. İşçilerin kazanımı, birlikten ve mücadeleden geçiyor.”
Grev boyunca bazı siyasi partiler ve sendikalar da işçileri yalnız bırakmadı. İşçiler, kendilerini ziyaret eden Emek Partisi heyetine teşekkür ederek, bu tür desteklerin moral ve dayanışma açısından önemli olduğunu ifade etti.
